Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

ο αληθινός φίλος των σέρβων, Γιωργάκης

Καλά εδώ που φτάσαμε δεν μου κάνει εντύπωση τίποτα. Ο Γιωργάκης πήγε λέει στη Σερβία για να συζητήσει τις γνωστές πτυχές των γνωστών πορείων που ονειρεύονται να ακολουθήσουν οι γνωστές αστικές τάξεις που σέβονται τον εαυτό τους, δηλαδή ευρωπαϊκή πορεία, δημοκρατική πορεία, αναπτυξιακή πορεία, συμμετοχική πορεία και τα λοιπά.

Ο Γιωργάκης όταν βομβάρδιζαν τη Σερβία χτυπούσε παλαμάκια από τη χαρά του. ο Γιωργάκης πήρε ενεργό μέρος ως Υπουργός Εξωτερικών τότε, στο καλοσχεδιασμένο πλάνο των ΜΚΟ, του Σόρος, του USAID, του State Department, του κάθε πικραμένου που είχε βαλαντώσει με τη Σερβία να μη γουστάρει νταβά πάνω από το κεφάλι της. Μάζευε όλα τα καλόπαιδα στην ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι, τους κερνούσε καφέ και μπισκότα, προκειμένου να σχεδιάσουν ανενόχλητοι την δουλειά τους, την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, ο οποίος τα είχε φάει τα ψωμιά του μεν, αλλά έπρεπε να στηθεί ολόκληρο τσίρκο για να είναι η Σερβία μια ζωή δαχτυλοδεικτούμενη, προς γνώση και συμμόρφωση όλων μας.

Δεν είναι το ότι ο Γιωργάκης πήγε Σερβία και έλεγε τις μπαρούφες, που και ο Κωστάκης να πήγαινε πάλι τις ίδιες μπαρούφες θα έλεγε. Δεν είναι ότι χαρακτήρισαν το Γιωργάκη 'αληθινό φίλο του σέρβικου λαού, που στάθηκε δίπλα του σε όλες τις δύσκολες στιγμές'. Το εξοργιστικό είναι ποιός τα είπε όλα αυτά! ο σημερινός πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας και νυν υπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας με τους έταιρους 'σοσιαλιστές ο θεός να μας φυλάει' του Τάντιτς! Δηλαδή του κόμματος που έφτιαξε ο Μιλόσεβιτς αλλά μετά την πτώση του, εκκαθαρισμένο από τους 'καθαρούς σοσιαλιστές-μη χέσω', αναδείχτηκε σε σταθερό σύμμαχο και άξιο στήριγμα όλων των επιλογών της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ στην χώρα του.

αλλά έτσι είναι οι αστικές τάξεις που σέβονται τον εαυτό τους. δεν λένε ποτέ την αλήθεια. την διανθίζουν διαρκώς με πολλές δόσεις εθνικής ενότητας και εθνικής ομοψυχίας. Οι στόχοι της πρέπει να πλασαριστούν ως 'εθνικοί', δηλαδή να να πείσουν τον κάθε μεροκαματιάρη ότι η αύξηση των κερδών του καπιταλιστή τον συμφέρει, διότι συμφέρει το έθνος. Και το έθνος το χουμε ψηλά, διότι είμαστε όλοι έλληνες ή σέρβοι ή άγγλοι, ανάλογα. Οπότε ο σέρβος πρόεδρος του αντίστοιχου ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να πει ότι ο Γιωργάκης είναι 'πραγματικός φίλος της σερβικής αστικής τάξης, (διάβαζε: που ταυτίζει τα συμφέροντά της με τα ευρωπαϊκά και υπερατλαντικά κέντρα), που στάθηκε δίπλα της σε όλες τις δύσκολες στιγμές (διάβαζε: της ξεφτύλας και του ξεπουλήματος).

Αλλά θα μου πείτε εδώ το ΠΑΣΟΚ κάποτε φώναζε Εξω το ΝΑΤΟ και τώρα κατάντησε όπως κατάντησε, οι σέρβοι ομοϊδεάτες του θα κώλωναν?!O tempora o mores! που θα αναφωνούσε ο κάθε αναγνώστης του πονήματος 'Τιτο, αυτοβιογραφικές αφηγήσεις', (εκδόσεις Λιβάνη, 1984)με πρόλογο του Ανδρέα Παπανδρέου, που μας λέει ότι ' η έκδοση αυτή είναι απόκτημα όχι μόνο για τους ιστορικούς αλλά και για τους ανθρώπους της δράσης που μάχονται στον τόπο μας, για μια πατρίδα εθνικά ανεξάρτητη και κοινωνικά δίκαιη.'Νά'χαμε, να λέγαμε...

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Πάει κι ο Μάικλ!

Πάει κι ο Μάικλ Τζάκσον..τι σου είναι ο άνθρωπος!Προσωπικά δε θυμάμαι να μου άρεσε ποτέ ο Μάικλ, ούτε αν χορεύαμε τα τραγούδια του στα πάρτυ, δε θυμάμαι καν τι μουσική άκουγα τότε, μόνο το Λαμπάντα θυμάμαι και την Μπελίντα Καρλάιν (κάπως έτσι) με το φοβερό Leave the light on for me, i'll be there before you close the door, to give you all the love that you need.Α! Και τον Mc Hammer, can't touch this, για να μη θυμηθώ τον απίστευτο Boy George, chame-chame-chame-chame-camilion ( δεν ξέρω πώς γράφεται στα αγγλικά), you come and go, you come and goooooo,χριστέ μου τι καταστροφή αυτά τα 80's! Φλωριές..

Όταν πήγαινα γυμνάσιο, αρχές του 1990, κυκλοφορούσε ένα περιοδικό μουσικό, δε θυμάμαι πώς το λέγαν. Είχε μια στήλη που έστελνες λογοπαίγνια με τα ονόματα τραγουδιστών και έστειλα και γω τη φοβερή μου έμπνευση "ποιά τραγουδίστρια κρεμάμε στα παράθυρα? Την κουρ-Tina Turner" και κέρδισα ένα CD. Επειδή τότε ακόμα ήμασταν του πικαπ και της κασέτας, όταν πήρα το δώρο μου πραγματικά δεν ήξερα τι είναι αυτή η μαλακίτσα το CD και το έκανα κομματάκια, σε μια προσπάθεια να δω τι έχει μέσα. Βαρβαρότητα..

Καλά ήταν τότε στα 80's τελικά. Αν έπαιρνες το λεωφορείο πριν τις 8, δεν πληρωνες εισητήριο και με ξυπνούσε η μάνα μου πιο μπροστά για να 'προλάβω το δωρεάν' και να πάω σχολείο. Πήγαινα και τα ρώσικά μου, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και προσπαθούσα να πείσω μια γειτονοπούλα, που της άρεσε ο Μάικλ Τζάκσον by the way, ότι μπορεί ένας άνθρωπος να μάθει μια άλλη γλώσσα χωρίς να έχει μάθει πρώτα αγγλικά. Έχανα όλα τα παρτυ των συμμαθητών μου βέβαια, που συνήθως τα κάναν Παρασκευή, ίσως για αυτό να μη θυμάμαι τον Μάικλ Τζάκσον..

Θυμάμαι και τη Γιουγκοπλάστικα και τον Τόνι Κούκοτς. Πάντα ήμουν Γιουγκοπλάστικα, η οποία είναι μια από τις ελάχιστες αναμνήσεις μου από την ενιαία Γιούγκα. Αυτή και το σκάνδαλο με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι.

Μετά μεγάλωσα και όλα γύρω μου άρχισαν να ξενερώνουν. Σε κάποια φάση ανακάλυψα και το μπλογκ αλλά πλέον το βαρέθηκα και έφτασα στο αισχρό σημείο να βαριέμαι να σχολιάσω κάτι σημαντικό και να ασχολούμαι με τον Μάικλ τζάκσον, δίνοντας έτσι πιθανά το θανατηφόρο χτύπημα σε αυτή την αμφιλεγόμενη συνήθειά μου. Μου φαίνεται πως η Παρτιζάνα οδεύει προς απόσυρση αλλά θα φροντίσω να μην είναι αυτό το τελευταίο της πόστ..

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

ΚΚΕ δαγκωτό!

Καλή και η διαμαρτυρία, καλά και τα μπάνια ( λεφτά δεν έχουμε, τριήμερο θα πάμε μη χέσω..), αλλά προσωπικά θα ήθελα επιτέλους να ακούσω και κανά δόντι να τρίζει ενάντια σε ό,τι μας κάνει το βίο αβίωτο. Αρκετά με τις κορδέλες της ΕΕ, τα φρου φρου και τα αρώματά της, αρκετά με τους εξωραϊσμούς της, αρκετά με τις φούσκες (ελπίζω να είναι από ανακυκλωμένο πλαστικό για να μην βλάψουν το περιβάλλον), αρκετά με τους ελεήμονες φασίστες. Δεν περίμενα τα σκάνδαλα και τον καραβέλα για να σιχαθώ, δουλεύω με σύμβαση και 500 ευρώ το μήνα, πληρώνω για τις ιατρικές εξετάσεις μου (είναι και πολλές πανάθεμά τες), τα πτυχία μου τα έχω συρτάρι (ούτε καν στον τοίχο), βλέπω παππούδες γύρω μου να δουλεύουν για να ζήσουν, και δεν έχω μέσο για να βάλω το παιδί (που έτσι πως πάει το πράγμα δεν θα κάνω ποτέ), στον παιδικό σταθμό, το πανεπιστήμιό μου έχει γίνει μαγαζάκι. Και όλα αυτά με τις ευλογίες (οδηγίες) της ΕΕ! Έχω χιλίαδες λόγους για να σιχαθώ το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές που ακολουθεί, τις πολιτικές της ΕΕ που τόσο πιστά ακολουθεί! Α σιχτίρ πια!