Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Σβάιστάινγκερ και αήδιες...

Ας φάμε τώρα τον Σβάιστάινγκερ στη μάπα (τον βλέπω και μου ανάβουν τα λαμπάκια...) αλλά μην ξεχνάτε ποιός είναι ο Θεός, ποιό είναι το ξανθό αγόρι που μας έχει καθηλώσει..

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Μεταμεσονύχτιες αγωνίες μιας υποψήφιας διδαχτόρισσας

Πήγε δύο η ώρα το ξημέρωμα..Δύο είναι και τα χρόνια που λέω ότι προσπαθώ να διαβάσω..Ύπνος δε με πιάνει, αγχώθηκα που είμαι τόσο ρεμάλι, που δεν κάθομαι να διαβάσω,που με ενοχλούν τα πάντα..Τώρα έχω πρόβλημα με την καρέκλα που κάθομαι, με πονά τη μέση και βρήκα άλλη μια δικαιολογία για να μην ανοίξω τα βιβλία..Αλλά δεν είναι κι εύκολο (δικαιολογία 1) να διαβάζεις κείμενα σε ξένη γλώσσα, την οποία δεν κατέχεις και εντελώς καλά. Αναρωτιέμαι γιατί τόσα χρόνια τον έπαιζα και δεν πήγαινα να τελείωσω τα ρώσικα, τώρα πρέπει να διαβάσω ένα κείμενο και δεν καταλαβαίνω τίποτα..
Είναι και το ότι (δικαιολογία 2) το θέμα είναι τέτοιο που δεν έχω τί να διαβάσω, για να βρω κανά βιβλίο και κανά αρχείο πρέπει να κάνω το Σαλονίκη-Βελιγράδι, Τούμπα -Χαριλάου ένα πράγμα...Είναι που η συλλογή Πτολεμαίος στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, είναι συλλογή από βιβλία που έχουν χαθεί και ω, τι γκαντεμιά είναι όλα αυτά για τη Γιούγκα που μου χρειάζονται...
Πίνω Κοκα-Κόλα τέτοια ώρα, εκτός του ότι θα κάψει το συκώτι μου, θα συσσωρευτεί λίπος και θα αποχτήσω κυτταρίτιδα..Είναι κάτι που πρέπει να με απασχολεί;Εδώ που έφτασα, αναρωτιέμαι αν έχω κάτι να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο πέρα από τη φάτσα μου, γιατί μια φορά οι επιστημονικές μου γνώσεις είναι για το ανάθεμα και ίσως θα πρέπει να με απασχολεί το ότι πίνω Κοκα-Κόλα στις δύο το πρωί..
Τι μου έχει μείνει άραγε από τότε που ξεκίνησα;Τίποτα, μόνο ο ίδιος κάλος στον εγκέφαλο, που ενώ με έχει φέρει σε άπειρα αδιέξοδα άπειρες φορές εγώ συνεχίζω να τον φυλάω σαν κόρη οφθαλμού..Γιούγκα και ξερό ψωμί...Μάλιστα...Με το ξερό ψωμί έμεινα..Μου έμεινε και η εντύπωση ότι το πενταετές πλάνο που έβαλα πριν δυο χρόνια ακόμα μπορώ να το υλοποιήσω κι ας έχω φύγει από τον σχεδιασμό δύο χρόνια ήδη..Λές και δεν περνάν τα χρόνια..Λες και είμαι ακόμα παιδούλα..Θα μου πεις, και τι φταίς εσύ, με 500 ευρώ το μήνα δε μεγαλώνει ο άνθρωπος,μένει εκεί να μετράει τα φραγκοδίφραγκα, όπως τότε, πριν χρόνια..Τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα απολύτως, απλά το χαρτί έγινε μπλογκ, ίδια η απελπισία που δε σε αφήνει να κοιμηθείς, ίδιο το φωτιστικό πάνω από το κεφάλι σου να φωτίζει το δρόμο στις σκέψεις σου..Ίδιο το αδιέξοδο, ίσως λίγο πιο απελπιστικό τώρα γιατί δυστυχώς μεγάλωσες και συνειδητοποιείς ότι τα περιθώρια στένεψαν..
Κανονικά θα έπρεπε όλοι οι μεταπτυχιακοί και οι διδάχτορες να παίρνουν υποτροφία, 1000 ευρώ μίνιμουμ το μήνα, για να μπορούν να αφοσιωθούν στη μελέτη τους, για να μπορούν να ψάχνουν να βρουν λύση στα προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο..Όχι όπως τώρα, που πρέπει να δουλεύω, να μην μπορώ να φύγω όποτε θέλω να πάω στο παλιοβομβαρδισμένο Βελιγράδι, να κάτσω ένα μήνα να ψάξω τα παλιοαρχεία, να κάνω τη δουλειά μου..Έπρεπε να έχω το κεφάλι μου καθαρό και να μην με απασχολεί το πώς θα βγάλω το μήνα, αν θα μπορώ να ανάψω τη θέρμανση το χειμώνα ή το αιρ-κοντίσιον το καλοκαίρι, αν θα πάω διακοπές, αν θα φύγω για λίγο από αυτήν την αναθεματισμένη πόλη, αν θα βρω ποτέ μου δουλειά της προκοπής, αν θα μείνω στο ράφι, αν θα συνεχίσω να παίρνω 500 ευρώ, ακόμα κι αν έχω ένα ακόμα πτυχίο στο φάκελό μου...
Αλλά έρχεται σαν ταφόπλακα το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά και το άλλο για την έρευνα, να πνίξει την κατάσταση..Η λογική ίδια:έχεις; Τότε κάνεις. Δεν έχεις; χεστήκαμε..Πλέρωνε και μάθε, όχι κάτι το τρομερό, απλά μάθε πάλι πώς να ξεβιδώνεις τη βίδα, γιατί το παξιμάδι άλλαξε και συ δεν έμαθες ακόμα την κίνηση του χεριού που ξεβιδώνει το κάθε παξιμάδι, όποιο σχήμα κι αν πάρει..Κι αν θες να πας μπροστά γράψε ότι οι τσίχλες είναι καλύτερες κι από το βούρτσιμα των δοντιών, γιατί έτσι προστάζει η Μπιγκ Μπάμπολ..Κι η Ιστορία; πες ότι οι παρτιζάνοι πίναν αίμα μικρών παιδιών και μπορεί να βρεις μια θέση στο Ίδρυμα Κόκκλαη (τι ειρωνία!)..Ανάλογα τι συμφέρει το αφεντικό..
Σκέφτομαι ότι θα πρέπει να δημοσιεύσω και κανά άρθρο σε κανά "επιστημονικό " περιοδικό..Καλά κρασιά...Βέβαια, υπάρχει μια ξανθιά περσόνα που μου δίνει κουράγιο..Αν αυτή μπορεί να κάνει διδαχτορικό στις Πολιτικές Επιστήμες και να σου λέει " Χαλόου, ο θουρεαλισμός είναι πολιτική δικτατορία!πολιτικέθ επιθτήμεθ τελείωθα κοπελιά"...τότε του πούστη, μπορώ και γω!
Τέρμα το παπάρισμα, από μεθαύριο αρχίζω εντατικό διάβασμα.. Όχι αύριο , γιατί τώρα πέρασε η ώρα και θα είμαι κουρασμένη όταν γυρίσω από την παλιοδουλειά..

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

Απάντησαν και οι Ιρλανδοί

Κι αυτή είναι η απάντηση του ιρλανδικού λαού!


ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ και ξανάμανά ΟΧΙ!
Την Τρίτη στη Σαλονίκη στις 7:30 στο Άγαλμα!

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Αυτή είναι η απάντησή μου

Αυτή είναι η απάντησή μου σε αυτά τα καλόπαιδα στην ΕΕ που θέλουν να δουλεύουμε 65 ώρες την εβδομάδα..Και στα αγγλικά, για όποιον δεν καταλαβαίνει και με την εξής συμπλήρωση...Για μαλάκες ψάχνετε?!



Εδώ για περισσότερα και εδώ για ακόμα περισσότερα..

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

το ποδόσφαιρο και γω

Στο Euro του 1992 ήμανε μικρή και έτρωγα πολλές φλασίες. Δε θυμάμαι γιατί άλλα πήρα το πρόγραμμα όλων των αγώνων και είπα θα κάτσω να δω όλα τα παιχνίδια. Ενθουσιάστηκα, πήρα και το άλμπουμ και άρχισα να μαζεύω τα αυτοκόλλητα. Είχε και ο αδερφός μου ένα άλμπουμ με αυτοκόλλητα από το Μουντιάλ του Μέχικο και ήθελα και γω το δικό μου. Βρήκα και την ομάδα που θα υποστήριζα..Δανία και τα μυαλά στα κάγκελα. Το κριτίριό μου δεν είχε να κάνει σε καμιά περίπτωση με τις ποδοσφαιρικές μου γνώσεις, απλά οι Δανοί εκείνη τη χρονιά είχαν πει ΌΧΙ στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και συμπέρανα ότι πρέπει να είναι πολύ φοβεροί τύποι!Άκουγα επίσης ότι τους μάζεψαν τελευταία στιγμή από τις παραλίες, για να αντικαταστήσουν την Γιουγκοσλαβία που αποκλείστηκε λόγω του πολέμου και φαναταζόμουν τους Δανούς να πίνουν φραπέ στην ξαπλώστρα και να καντηλιάζουν τον προπονητή, ο οποίος με τις Μιτσούκο έτρεχε πάνω στην καυτή άμμο για να τους πει ότι πρέπει να φύγουν!Φανταζόμουν ότι τα χαν πάρει άγρια που ξεβολεύτηκαν έτσι, μετά όμως έμαθα ότι οι Δανοί δεν είναι ΄Ελληνες για να έχουν τέτοια αντίδραση...
Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί απέκλεισαν την Γιουγκοσλαβία και είπα να το ψάξω λίγο καλύτερα..Άκουγα από την προηγούμενη χρονιά ήδη για κάτι Κροατίες και κάτι Σλοβενίες αλλά νόμιζα ότι ήταν αφρικανικά κράτη, μιας και πάνω από το κεφάλι μου πάντα βρίσκονταν η Γιουγκοσλαβία, συγκεκριμένα βρίσκονταν 55 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο της Σιδενόρ, όπως με πληροφορούσε σχετική πινακίδα καθώς πηγαίναμε στο χωριό μου: Γιουγκοσλαϋία 55. Για να θυμάμαι τα νέα κράτη που προέκυψαν είπα στον αδερφό μου να μου τα πει και γω τα αντέγραφα πολλές φορές για να τα θυμάμαι..Μάλλον τα αντέγραψα παραπάνω από όσο έπρεπε...Μάλιστα είχα βγάλει και ένα πένθιμο τραγουδάκι για τη Γιουγκοσλαβία και το τραγουδούσα στην ανηψιά μου που ήταν δυο χρονών τότε, κάθε φορά που της έδειχνα το άλμπουμ με τα στίκερς..Και ήταν τόσο ωραίο το τραγουδάκι μου (ή ανηψιά μου έτρωγε κι αυτή φλασιές) και μου έλεγε "Ξαναπές το!".
Μα τι φταίνε αυτοί που γίνεται πόλεμος στη χώρα τους έλεγα. Εμ σκοτώνονται εμ τους τιμωρούν και δεν τους αφήνουν να παίζουν ποδόσφαιρο;!τότε ήταν που έμαθα για τους τρισκατάρατους Σέρβους, που φταίγαν για όλα..Βέβαια, η πραγματική ενασχόληση με το θέμα ήρθε λίγο μετά, όταν ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, παίχτης του Πανιωνίου κουτούλησε το κεφάλι στη μπασκέτα από τα νεύρα του και έμεινε ανάπηρος..τότε είχα πάθει σοκ και είπα "ρε τι τραβά ο άνθρωπος!Δε φτάνει που δεν έχει πια χώρα, έμεινε και ανάπηρος!Τι δυστυχία!" και έκανα το λάθος να κατεβάσω τη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδια και να μάθω για τη Γιούγκα..Ακόμα μαθαίνω..
Τελευταία φορά που θυμάμαι να είχα δει ποδόσφαιρο ήταν το 1988, τελικός ΕΣΣΔ-Ολλανδία. Είχαν έρθει και δυο φίλοι της αδερφής μου, πριν αποχωρήσουν για το ΝΑΡ, για να δουν τον τελικό.. Εγώ ήμαν με την Ολλανδία γιατί με άρεσε ο Φαν Μπάστεν..Οι άλλοι ήταν φυσικά με την ΕΣΣΔ, πριν αρχίζουν να την βρίζουν πιθανά..Εγώ την αγαπούσα την ΕΣΣΔ και τον Ντασάεφ,( ο καλύτερος, μετά τον Λεβ Γιασίν , το θεό που είχα και φωτογραφία του) αλλά τότε ήμαν με την Ολλανδία..
Η Δανία το πήρε τελικά το κύπελο και γω θεώρησα ότι η μοίρα τιμώρησε όλους αυτούς τους παράγοντες που απέκλεισαν τη Γιούγκα και θέλαν να επιβάλλουν και το Μάαστριχτ..Μετά έμαθα ότι μπορούν και άλλοι τύποι να κερδίσουν το Euro από σπόντα, όπως η Ελλάδα για παράδειγμα..
Είναι ωραίο το ποδόσφαιρο..Στο γήπεδο πήγα δυο τρεις φορές μόνο αλλά στην τηλεόραση κάθομαι συχνά και βλέπω. Μου αρέσει όταν όλοι τρέχουν πάνω κάτω, όταν ζβαγκανάνε τα σουτ από το διαόλου τη μάνα και μπαίνουν, όταν ένας παίχτης περνάει όλους τους αντιπάλους και σκοράρει, οι στημένες φάσεις και το ένα-δύο, τσακ-τσακ-και-γκολ.
Τώρα θέλω να κερδίσει η Ελλάδα ξανά..για ένα και μοναδικό λόγο..Θέλω να δω αν η MediaMarket, επιστρέψει τα μετρητά από τις τηλεοράσεις που θα πουλήσει, σύμφωνα με τη διαφήμηση..Πιστέυω ότι ο μαγαζάτορας θα παίξει και ένα στοίχημα, καλού κακού, για να του κάτσει και έτσι να μην μπει μέσα σε περίπτωση που κερδίσει ξανά η Ελλάδα.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

Για το βιβλίο, το ψωμί και τον καθαρό μας αέρα...

Όταν φοιτητές βγαίνουν στο δρόμο για να υπερασπιστούν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, ενάντια στο ξεπούλημα του, όταν υπερασπίζονται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και απαιτούν να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι του κεφαλαίου, όταν υπερασπίζονται το βιβλίο τους, το δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση και στη δουλειά με δικαιώματα, τότε έρχονται τα ΜΑΤ..
Όταν μαθητές απαιτούν ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, όταν απαιτούν ένα σχολείο που θα τους μαθαίνει να σκέφτονται και όχι να τους κάνει το μυαλό κιμά, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..
Όταν εργαζόμενοι, συνταξιούχοι απαιτούν μισθούς και συντάξεις για να ζουν αξιοπρεπώς και να μη μαζεύουν ζαρζαβατικά από τα σκουπίδια των λαϊκών αγορών, όταν απαιτούν να ξεκουραστούν λίγο πριν πεθάνουν και να μη δουλέυουν μέχρι τον τάφο, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..
Όταν ο λαός απαιτεί καθαρό αέρα να αναπνεύσει, να μην παθαίνει καρκίνο από τα σκουπίδια που καίγονται δίπλα του, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..
Γιατί το δικαίωμα στη μόρφωση, στην αξιοπρέπεια και στον καθαρό αέρα, μετατράπηκε από την αστική τάξη, που κυβερνά σε προνόμιο όσων έχουν να το αγοράσουν, σε προϊόν και όσοι δεν έχουν να πάνε να πνιγούν...Γιατί η διεκδίκηση των δικαιωμάτων αυτών μεταράπηκε από το αστικό κράτος σε παρανομία, σε εγκληματική και τρομοκρατική πράξη...
Όταν το λάδι που βάζουμε στις πατάτες μας, δεν είναι λάδι αλλά λάδι που βάζουμε στο μηχανάκι μας, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα για το αστικό κράτος...Όταν όμως λέει ο λαός "δε θα με πεθάνεις εσύ εμένα, ρε κουφάλα!" ή ομοίως "δε θα με κάνεις ντουβάρι , ρε κουφάλα" ή "δε θα με καταδικάσεις να ζω σαν φάντασμα σε τούτο το ντουνιά, ρε κουφάλα", τότε το αστικό κράτος έχει πρόβλημα..Τότε γίνεται αμείλικτο..Τότε ανοίγει κεφάλια, παιδιών, νεαρών, παππούδων..τότε το αστικό κράτος σκοτώνει!Όπως τη γυναίκα στη Λευκίμμη..
Όταν το κράτος ανοίγει κεφάλια, όταν το κράτος στερεί από δυο παιδιά τη μάνα τους, όταν το κράτος σε καταδικάζει να ζεις με 500 ευρώ και να λες κι ευχαριστώ, τότε αυτό το κράτος δεν υπάρχει εκεί για σένα..Υπάρχει για κάποιον άλλον, για κάποιον που έχει να αγοράσει, για κάποιον που θέλει να αγοράσει και να βγάλει κέρδος από το δικό σου το αίμα, τη δικιά σου περιουσία, το δικό σου τον ιδρώτα..
Δεν περιμέναμε να πεθάνει κόσμος για να το πάρουμε απόφαση..Εκατομμύρια ανθρώπων όλους αυτούς τους αιώνες που υπάρχει ο καπιταλισμός πεθάναν κάτω από την ορατή ή αόρατη μπότα του..Τώρα όμως, είναι που πρέπει να πεθάνει και η τελευταία αυταπάτη!Ή αυτοί ή εμείς!Για το βιβλίο, το ψωμί και το καθαρό μας τον αέρα, μίσος και οργή, ανελέητο μίσος και αγώνας!