Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Δήμος Θεσσαλονίκης- στην κοσμάρα τους!

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει τα πιο υψηλά δημοτικά τέλη σε όλη την Ελλάδα.Δε μου προκαλεί έμφραγμα ο λογαριασμός της ΔΕΗ αλλά τα δημοτικά τέλη, στη διπλανή στήλη, που πάντα είναι πιο υψηλά από το ρεύμα που καταναλώνω..Επίσης είναι γνωστό ότι η Θεσσαλονίκη έχει μεγάλο πρόβλημα με το κυκλοφοριακό, είναι μια πόλη που δεν μπορεί πλέον να αντέξει τα χιλιάδες αυτοκίνητα στους δρόμους της. Πάρκινγκ δεν παίζει να βρεις, ούτε καν στα πιο τρελά σου όνειρα. Εννοείται πως δεν υπάρχουν χώροι στάθμευσης, παραμόνο ιδιωτικοί όπου πληρώνεις φυσικά..Υπάρχουν όμως οι δημοτομπάτσοι, αυτοί οι γλύφτες που μπήκαν με μέσο στη Δημοτική Αστυνομία, που κυκλοφορούν σαν το Χάρο με τις ηλίθιες καφέ στολές τους και γράφουν αβέρτα τον κόσμο..Θα μου πεις δε φταίνε τα παιδιά, εντολές εκτελούν αλλά όπως και να χει, είμαι σίγουρη ότι οι μισοί από αυτούς δεν συγκινούνται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Σήμερα λέει στο Δημοτικό Συμβούλιο θα συζητήσουν για αύξηση των Δημοτικών τελών και για αύξηση των τιμών στους χώρους στάθμευσης που έχει ο Δήμος, δηλαδή αυτά τα καρτελάκια που βάζεις στο παμπριζ. Αναρωτιέμαι...Αυτοί εκεί στην πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου σε ποιόν πλανήτη ζούνε?!Πώς φαντάζονται ότι ο κάτοικος αυτής της ρημαδοπόλης θα μπορέσει να πληρώσει άλλο ένα δεκάευρω έξτρα για τα ταμεία του Δήμου? Και για ποιο λόγο?Για να γεμίζουμε ηλίθιες πλακόστρωτες πλατείες, χωρίς πράσινο, για τα νηπιαγωγεία, όπου πάλι πληρώνεις τροφεία, για τα καγκελάκια, για ποιο πράγμα να πληρώσω πάλι?!Για το τίποτα?!Ή μήπως για τις φιέστες ξεφτίλας του Δήμου, όπου μαζεύονται οι παππούδες και παίζουν ξύλο για ένα κεσεδάκι φασολάδα την Καθαρά Δευτέρα?Μήπως για τα συσσίτια που διοργανώνει ο Δήμος για τους άπορους?ίσως για τις ηλίθιες συναυλίες που διοργανώνει κάθε Χριστούγεννα ο Δήμος, για τις συναυλίες με ουκρανές τραγουδιάρες που γίνανε γνωστές στη Γιουροβίζιον-γιατί έχουμε επίπεδο σε αυτήν την πόλη, μη νομίζετε!ίσως τώρα που χτίσανε ένα τεράστιο Δημαρχείο΄, καταστρέφοντας ένα ακόμα μεγάλο πάρκο της πόλης, να έχουν πολλά έξοδα εκεί στο Δήμο..ίσως πάλι, η κατάχρηση κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ από κάτι λαμόγια στο δήμο, να έχει αδειάσει τα ταμεία...
Θα αυξηθούν και τα τέλη, λέει, που πληρώνουν οι μαγαζάτορες για να έχουν τα τραπεζάκια έξω στα πεζοδρόμια..Σε μια πόλη με 20% ανεργία, ο καφές είναι η μόνη λύση για να σκοτώσεις την ώρα σου, σε μια πόλη με 40.000 φοιτητές ο καφές γίνεται ιεροτελεστία, σε μια πόλη χωρίς πολιτιστική δραστηριότητα, ο καφές γίνεται η μοναδική διέξοδος για να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου...Αντιλαμβάνεστε πόσες καφετέριες έχουμε εδώ πέρα..Το θέμα δεν είναι αυτό..Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει πεζοδρόμιο που να μην έχει καταληφθεί από τραπεζάκια, σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορείς να περπατήσεις!Κι ας αυξήσεις ρε δήμαρχε τα τέλη τους, πάλι εγώ θα τα πληρώσω και πάλι εγώ δε θα μπορώ να κυκλοφορήσω!

Ξέρω πώς λειτουργεί η φάση...Οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δημάρχου είναι κάτι θείες με το μαλλί στην τρίχα, που κάνουν δημόσιες σχέσεις και κάτι θείοι με κοστούμια, που είναι χωμένοι στα κονέ και στις ρεμούλες μέχρι το λαιμό..Δεν έχουν ιδέα για το πώς ζει ο κόσμος..ή μάλλον έχει και το εκμεταλλεύεται: ψήφισε με και ο γιος σου θα μπει στη δημοτική αστυνομία, θα σου φτιάξω το φανάρι έξω από το σπίτι και άλλα τέτοια φαιδρά..

Ζώα είναι ένας χαρακτηρισμός πολύ αλαφρής για να τους περιγράψεις...Από μια Τοπική αυτοδιοίκηση που έχει μετατραπεί σε μακρύ χέρι του κράτους, σε έναν ακόμα φορομπηχτικό μηχανισμό δεν περιμένω τίποτα καλύτερο... Ποιά κρίση και χαζά!Ποιά μεροκάματα πείνας και ποιά SIEMENS που κλείνει?Ποιά εργοστάσια που πετάνε στοδ ρόμο χιλιάδες εργαζόμενους στην πόλη μας?Ποιά μαγαζιά που βάζουν λουκέτο?Ποιά αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ? Αυτά δεν είναι η αλήθεια για το Δήμαρχο Θεσσαλονίκης!Αυτά είναι από άλλον πλανήτη!Ξεφτίλες σαλονάτοι!

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Σούτιεσκα

Το κτιριακό συγκρότημα "Σούτιεσκα" ήταν το καμάρι της μεταπολεμικής γιουγκοσλαβικής αρχιτεχτονικής. Άρχιζαν να το χτίζουν τη δεκαετία του 50 και ολοκληρώθηκε το 1960, για να στεγάσει τις υπηρεσίες του στρατού στο κέντρο του Βελιγραδίου. Το όνομά του το πήρε από την περίφημη μάχη της Σούτιεσκα, που έγινε το 1943 (αν θυμάμαι καλά). Βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999 και έκτοτε είναι το μοναδικό κτίριο που δεν επισκευάστηκε μετά τους βομβαρδισμούς. Στέκει εκεί, κατεστραμμένο χειρουργικά και βλέπεις το πώς έπεσε η βόμβα και διέλυσε το εσωτερικό του.Στέκει ήσυχο κι ανήσυχο εδώ και δέκα χρόνια, για να σφίγγεται η ψυχή σου κάθε φορά που περνάς απέξω και σκέφτεσαι τι κόλαση επικράτησε εδώ πριν από δέκα χρόνια...



Αλλά στη Σερβία του 2008, στη Σερβία της ευρωπαϊκής προοπτικής και του μέλλοντος η Σούτιεσκα δε σημαίνει τίποτα πια. Συμβολίζει μάλλον μια εποχή που κάποιοι δε θέλουν να θυμούνται, κυρίως δε θέλουν να θυμούνται ότι οι τωρινοί τους "φίλοι" και σωτήρες είναι αυτοί που πριν λίγο καιρό ρήμαξαν το λαο της Σερβίας με το εμπάργκο, με τους βομβαρδισμούς, με το ρεζιλίκι του Κοσόβου..Η Σούτιεσκα πρέπει να γκρεμιστεί, να γίνει πάρκο και ξενοδοχείο, να γίνει εμπορικό κέντρο. Διάφορες ιταλικές, βρετανικές,αμερικάνικες εταιρείες, όπως η Κόκα-Κόλα αγόρασαν διάφορα κομμάτια του οικοπέδου και εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για να μετατρέψουν το μνημείο της καταστροφής σε εμπορικό κέντρο..Αυτοί που το κατέστρεψαν έρχονται πια ως οδοστρωτήρες για να σβήσουν από την πόλη το τελευταίο σημάδι των εγκλημάτων τους..



Δεν ξέρω αν την επόμενη φορά που θα πάω στο Βελιγράδι βρω στη θέση του κατεστραμμένου κτιρίου ένα εμπορικό κέντρο, γεμάτο σέρβες ξανθιές χαζογκόμενες να ψωνίζουν από τα Μάσσιμο Ντούτι..Ξέρω όμως, πως οι ιμπεριαλιστές δε θα ησυχάσουν αν δεν σβήσουν το τελευταίο ίχνος της αιματηρής τους παρουσίας στη χώρα. Το ότι πλέον η Σερβία έχει γίνει ένα απέρνατο παραμάγαζο είναι εμφανές. Θα ήθελα όμως να δω μέχρι που θα φτάσει ο πάτος της ξεφτίλας των Σέρβων, αν η Σούτιεσκα θα μείνει να θυμίζει σε όλον τον κόσμο τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών ή αν θα χαθεί, μαζί με κάθε σημάδι αξιοπρέπειας..

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

Θέλω μια συγκάτοικο και να τρώω κρέπες

Εχθές το βράδυ, έφαγα κρέπα στη Ναυαρίνου, μετά από πολλά χρόνια..Για να καταλάβετε, οι κρέπες της Ναυαρίνου είναι οι καλύτερες και δεν νοείται να είσαι στη Σαλονίκη και να μην φας έστω και μια φορά, κρέπα στη Ναυρίνου..Ειδικά, όταν είσαι φοιτητής στην πόλη μας, η μεταμεσονύχτια κρέπα στη Ναυαρίνου είναι τόσο απαραίτητο κομμάτι της φοιτητικής ζωής σου, όσο το να περάσεις τα μαθήματά σου..

Θυμήθηκα ένα σωρό πράγματα: που πήγαινα με το φίλο μου το Βλάχουρα και τρώγαμε κρέπες, καθόμασταν με τις ώρες και αναλύαμε την κατάσταση στη Λατινική Αμερική, το πόσο ηλίθιες είναι οι γκόμενες και τι πρέπει να κάνεις για τις ρήξεις, σχολιάζαμε την ανικανότητα των ανδρών να κατανοήσουν τον σύνθετο και πολυπλόκαμο χαρακτήρα μου κτλ. Ήταν ωραία τότε!Πιστεύω ότι αν ρωτήσω το φίλο μου γιατί δεν πάμε πια να φάμε κρέπες στη Ναυαρίνου θα πει "επειδή έγινα σα το βόδι", αλλά δε θα είναι αυτή η πάσα αλήθεια!Μάλλον πιστεύουμε ότι η μεταμεσονύχτια κρέπα είναι χάσιμο χρόνου και μεις, αν και έχουμε αρκετό, δεν έχουμε διάθεση, μιας και μας κατατρώει το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να τον γεμίσουμε όπως θα θέλαμε το χρόνο μας...

Πριν την κρέπα ήμουν σε μια συνάντηση παλιών συμμαθητών. Οι κοπέλες δίπλα μου συζητούσαν για το πότε θα γίνει ο γάμος της μιας, αν θα έχει παρανυφάκια και τέτοια. Συνειδητοποίησα ότι είμαι εκτός τόπου και χρόνου: μόλις πέρσυ πήρα σταράκια και φέτος σκέφτομαι να τρυπήσω το φρύδι, για να βάλω σκουλαρίκι. Βαριέμαι οικτρά να καθαρίζω το σπίτι, όπως βαριέμαι οικτρά να μαγειρεύω μόνο για μένα, φαντάσου να χα και άλλους δυο τρεις να ταϊσω...Γενικά, είμαι ακόμα ανώριμη, αυτό το ξέρουν όλοι.
Εκεί που έτρωγα την κρέπα, ανάμεσα στις αναμνήσεις των ανέμελων φοιτητικών μου χρόνων και επηρεασμένη από την ανωριμότητα που έχω εγώ ,αλλά όχι οι παλιές μου συμμαθήτριες, έφαγα μια φλασιά!

Πρώτη φορά στη ζωή μου είμαι τόσες ώρες μόνη!Στη δουλειά είμαι εντελώς μόνη, το μεσημέρι τρώω μόνη, το απόγευμα πίνω καφέ μόνη, τις Κυριακές είμαι μόνη και γράφω για τους Θάντερκάτς, το Πάσχα είμαι μόνη, γενικά δεν υπάρχει κόσμος γύρω μου! Σκέφτηκα τη λύση και αποφάσισα να βρω συγκάτοικο: να μένει στο ένα δωμάτιο, να τρώμε μαζί το μεσημέρι, να κάνουμε τις δουλειές μας και μετά αμα κάτσει, να πιούμε και κανάν καφέ, συζητώντας για το πόσο μας έχουν πληγώσει κατά καιρούς οι άντρες με την ανώριμη συμπεριφορά τους, να καθαρίζουμε το σπίτι όταν μπορούμε, να διαβάζουμε, να μοιραζόμαστε τα κοινόχρηστα (βασικό αυτό!), να πηγαίνουμε βόλτες 12 η ώρα τη νύχτα και να τρώμε κρέπες στη Ναυαρίνου.
Τέλεια!

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Η Κοκκίνου πάει για μανικιούρ με το αστικό δηλαδή?!

Ακούω στις ειδήσεις ότι τα μέτρα που παίρνουν οι διάφορες κυβερνήσεις, τώρα με την κρίση, είναι μέτρα που στοχεύουν στην επιστροφή της εμπιστοσύνης του κόσμου προς τις Τράπεζες...Αναρωτιέμαι..Γιατί να επιστρέψω την εμπιστοσύνη μου, (που δεν είχα γιατί με ξεζούμισαν όλα αυτά τα χρόνια), στις Τράπεζες, οι οποίες σώζονται με τα δικά μου λεφτά πάλι?!Δηλαδή, πόσα θα μου φάνε αυτοί οι τζογαδόροι επιτέλους?!

Βλέπω επίσης το διαφημιστικό του Υπουργείου Μεταφορών με την Κοκκίνου, που μας καλέι να μην πάρουμε το αμάξι για να πάμε στο περίπτερο και πάλι αναρωτιέμαι...Πρώτον, ποιός τους είπε ότι ο κόσμος παίρνει αμάξι για να πάει στο περίπτερο για τσιγάρα;Θεωρούν ότι έχουμε λεφτά να πετάμε στις βενζίνες ή ότι είμαστε σίγουροι οτι θα βρούμε πάρκινγκ, μόλις επιστρέψουμε? Θεωρούν ότι η Κοκκίνου με το τραγουδάκι, το οποίο έχει κλέψει τη μουσική από το "Τσιπάκι" των παπαροκάδων (και έλεγα τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;!)θα με κάνει να μην ξαναπάρω αυτοκίνητο? Σόρρυ κιόλα αλλά δεν πιστεύω ότι η Κοκκίνου πηγαίνει στο στούντιο για ηχογράφηση με το αστικό αλλά πιστεύω ότι πάει με την τζιπάρα της, αυτή που βλέπουμε στα περιοδικά.
Ατυχής η επιλογή και εντελώς λανθασμένος ο χειρισμός και στα δύο ζητήματα από πλευράς υπευθύνων...Και φαντάσου δεν έχω αλισβερίσια με τράπεζες, ούτε έχω αυτοκίνητο, αλλιώς θα μου είχε γυρίσει το μυαλό με αυτά που ακούω...

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

είμαι πρεζάκι..Τέλος!

Ειχαμε πει να κόψουμε το τσιγάρο από 1 Οκτώβρη.Ήταν κάτι που ήθελα πραγματικά, το είπε και ο γιατρός εξάλλου..Αλλά αποδείχτηκε τραγικά δύσκολο..Τις προηγούμενες μέρες κάπνιζα 7 τσιγάρα τη μέρα, φοβερό σκορ για μένα!Δεν το αναζητούσα παρα μόνο κάποιες φορές που ένιωθα το κεφάλι μου να πάει σπάσει, σαν να με είχαν δέσει σε μια καρέκλα και γω να ήθελα να σηκωθώ αλλά δεν μπορούσα..Ε, εκείνες τις στιγμές κάπνιζα λίγο, μετά μου περνούσε. Σήμερα όμως ήταν πραγματικά μια καταστροφή!

Ξύπνησα ξέροντας ότι θα πηγαίναμε εκδρομή. Θα έπρεπε ως τότε να συμαζέψω λίγο, να φάω κάτι και λίγο να ρήξω μια ματιά σε κάτι που έχω να γράψω..Αλλά το σπίτι από μικρό διαμερισματάκι έγινε μια τεράστια έπαυλη που είχε να καθαριστεί δέκα χρόνια, με 70 δωμάτια και όλα τα πράγματα σκονισμένα και σε λάθος θέση. Το φαΐ, από μια απλή παραγγελία έγινε διατροφικό σκάνδαλο:μα τι τρώω, πόσες αηδίες θα φάω ακόμα στη ζωή μου, θα πεθάνω και τέτοια...Αυτό που είχα να διαβάσω έγινε τελεσίγραφο παράδοσης διδαχτορικού σε μια μέρα: δεν προλαβαίνω, τι θα κάνω στη ζωή μου, πού θα βρω όλη αυτή τη βιβλιογραφία που χρειάζομαι κτλ. Η εκδρομή έγινε μια προσφυγιά:μα πού θα πάω, πότε θα γυρίσουμε, τι νόημα έχει, χάνω το χρόνο μου, αφήνω τη ζωή μου να περνάει έτσι, είμαι ρεμάλι κτλ.

Ακύρωσα την εκδρομή. Μετά από λίγο αποφάσισα να πάω αλλά πλέον η θέση μου κατελήφθη από κάποιον άλλον..Κλάμα και υστερία!Δύο εντελώς βασανιστικές ώρες, να περνάνε από το κεφάλι μου μέσα όλα τα προβλήματα της ζωής μου, θα θυμάμαι όλους τους ανθρώπους που κάποτε με τσάτισαν, να φτιάχνω σενάρια με όλους τους ανθρώπους που πιθανά να με τσατίσουν, να σκέφτομαι ότι δε με αγαπάει κανείς και ότι όλοι περνάν καλά κι ας μην είμαι μαζί τους, να νιώθω μόνη και έρημη...Εννοείται ότι σκέφτηκα να χωρίσω, θυμηθηκα ότι πριν 5 μήνες το μαναράτσι με κοίταξε λίγο στραβά, απόδειξη πως δε με θέλει πια και άλλα τέτοια υπέροχα..έστειλα 10 μηνύματα σε μισή ώρα, έκλαψα, παράτησα τη σφουγγαρίστρα στη μέση του σαλονιού, μου ρθε να σπάσω όλα τα πιάτα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι εγώ θα πρέπει να τα μαζέψω και συγχύστηκα ακόμα περισσότερο...

Δεν άντεξα..Κατέβηκα κάτω και πήρα ένα πακέτο.Μόλις το κράτησα στα χέρια μου οι μισές σκέψεις είχαν φύγει, μόλις άναψα το τσιγάρο όλα έλαμψαν και η ζωή έγινε τόσο όμορφη!!Συνειδητοποίησα ότι είμαι πρεζάκι. Οτι το μυαλό μου δεν την παλεύει κι ότι δεν αρκεί απλά να πεις "το κόβω". Στην Αγγλία ξέρω ότι υπάρχει πρόγραμμα για όσουςθέλουναν κόψουν το κάπνισμα, τους γράφουν στα γυμναστήρια τζάμπα και έχουν ειδική υποστήριξη.

Εγώ το ομολογώ: θέλω βοήθεια!Έχω όλη την καλή διάθεση να το κόψω αλλά το μυαλό μου έχει εθιστεί στη νικοτίνη!Σε αυτό το σημείο θέλω βοήθεια!Τι να κάνω?!!!!!!!!!!