Διαλέξτε ψευδαίσθηση. Κάποιοι δουλεύουν γι’ αυτό

Το παρακάτω άρθρο είναι του Χρ. Χαραλαμπόπουλου. Ενδιαφέρον ε;

"Αν το ψέμα είχε ποινικοποιηθεί στην πολιτική, η ελληνική πολιτική σκηνή -και όχι μόνον αυτή- θα είχε αποψιλωθεί σε τρομακτικό βαθμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτική θα είχε απαλλαγεί από την ψευδολογία, αφού η πολιτική έχει φτάσει να θεωρείται συνώνυμη με την τέχνη της εξαπάτησης. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η παρουσία των επικοινωνιολόγων και της τηλεόρασης στην πολιτική διαδικασία γίνεται όλο και περισσότερο καθοριστική. Αυτό που πλέον έχει σημασία δεν είναι οι θέσεις και οι απόψεις, αλλά η εικόνα για μία θέση ή για μία άποψη.

Η τηλεόραση από τη φύση της, την εμπορική, πουλάει εικόνες και προβολή σε συγκεκριμένο χρόνο. Όσο περισσότερες σε όσο το δυνατό λιγότερο χρόνο. Αυτό είναι το οικονομικό ζητούμενο. Η εμπορική τηλεόραση, παρά τους ισχυρισμούς των ανθρώπων που δουλεύουν σε αυτή, έχει ως βασική επιδίωξη το κέρδος και την προάσπιση των συμφερόντων του ιδιοκτήτη της με πρόσχημα την ενημέρωση και, φυσικά, τη διασκέδαση.

Η επιμόρφωση δεν είναι κάτι για το οποίο η εμπορική τηλεόραση είναι πρόθυμη να πληρώσει, επειδή δεν προσελκύει το ενδιαφέρον των διαφημιστών. Δεν φέρνει χρήμα. Στη φύση του μέσου και με δεδομένη την οικονομική σημασία που έχει ο χρόνος, δεν μπορεί να γίνει μία σοβαρή και σε βάθος συζήτηση για ένα πολιτικό θέμα.

Πόσοι θα είχαν τη διάθεση να παρακολουθήσουν μία συζήτηση για το δημοκρατικό έλλειμμα ή την κρίση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Πόσοι θα παρακολουθούσαν μία τέτοια συζήτηση με ένα πάνελ που θα το αποτελούσαν ο Δημήτρης Τσάτσος, ο Αριστόβουλος Μάνεσης και ο μακαρίτης Γεώργιος Κουμάντος; Ενώ μία τηλεοπτική αντιπαράθεση, για παράδειγμα, Μπίστη – Γιακουμάτου στα παράθυρα ενός δελτίου ειδήσεων πόσοι θα την παρακολουθούσαν; Το «βλέπω» έχει φθάσει να σημαίνει «κατανοώ». Και το μάτι μπορεί να ξεγελαστεί πάρα πολύ εύκολα. Και ευτυχώς. Γιατί διαφορετικά η ανεργία θα σάρωνε στον κλάδο των επικοινωνιολόγων, η δουλειά των οποίων είναι να δημιουργούν ωραίες εικόνες για εκείνους που αγοράζουν τις υπηρεσίες τους. Και τα κόμματα, που έχουν ανάγκη τις ωραίες εικόνες, παίρνουν αρκετά χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για να αγοράσουν τις υπηρεσίες των επικοινωνιολόγων. Αυτοί με τη σειρά τους θα πλημμυρίσουν με τα «προεκλογικά σποτάκια» τους τις οθόνες για να μας πείσουν ότι μπορούμε να διαλέξουμε ψευδαίσθηση..."