Yugo 45

Με αφορμή το κείμενο του Εξαποδώ,ενισχύω τη νοσταλγική διάθεση με ένα τραγουδάκι, που αποδεικνύει ότι το YUGO 45 ΔΕΝ ήταν ένα απλό αυτοκίνητο αλλά πολλά παραπάνω!

Λένε πως τα θαύματα του κόσμου είναι οι πυραμίδες της Αφρικής, Λένε πως τα θαύματα του κόσμου είναι τα μεγάλα ποτάμια της Ινδίας.
Αλλά κανένα θαύμα δεν ήταν όπως όταν ο μπαμπάς πάρκαρε στην αυλή του Υugo 45.

Μαζεύτηκε όλη η γειτονιά και το μισό σόι, το άλλο μισό δεν μπορούσε από το ζόρι του.
Η μάνα έφτιαξε μεζέδες, έψησε και πίτα ο μπαμπάς πήγε στο μπακάλη για εφοδιασμό.
Ήταν τότε καλά, όλα στην πίστωση, όλα για την παρέα φίλε, ήταν τότε ωραία, και εκδρομές και λίγο στη θάλασσα, το σπίτι γεμάτο γέλια και στην αυλή το Υugo 45.

Το οδηγούσε ο γείτονας Φράνιο, για να πουλήσει μήλα, το οδηγούσε ο γείτονας Μόμο για να ξεγεννήσει η γυναίκα του, το οδηγούσε ο Μίρσο, για να πάει μπουδελότσαρκα, το οδηγούσα και λίγο εγώ, όταν έπαιρνα τα κλειδιά.

Κοιτώ ένα απόγευμα και από την αυλή ακούω φωνές, ο Μόμο, ο Φρανιο καιο Μίρσο κάτι λέγαν χαμηλόφωνα,
Μετά να δώσαν τα χέρια, στη γειτονιά δε γινόταν, μετά πήγε ο καθένας στη μεριά του.

Φαινόταν μικρό το Υugo 45εκείνο το απόγευμα…
Φύγαμε ένα πρωί με δυο νάιλον τσάντες, πρώτα από την οδό Λένιν και μετά από την οδό Λουμπλιάνας,

Σήμερα είναι πολύ καλύτερα, νέο διαμέρισμα και νέα πόλη, ο μπαμπάς έγινε παράγοντας στο καντόνι, αλλά στο μυαλό μου είναι πάντα η ίδια εικόνα, το μικρό, σπίτι, η μικρή αυλή και εκεί το Υugo 45