Ήρωες

Για όλες τις φορές που ένιωσα σίγουρη για τη νίκη, που ένιωσα περήφανη για την τιμημένη ιστορία του λαού μας, για τη συγκίνηση που με κατέκλυζε κάθε φορά που άκουγα αυτή τη φωνή..

παιδάκι, μην αυτοσυγκρατηθείς ποτέ..

Η φονικότερη λέει επιδρομή των τελευταίων 40 χρόνων στη Γάζα, για να καταλάβουμε ότι όταν το έγκλημα συντελείται ασταμάτητα για 60 και χρόνια, είναι δύσκολο να διαλέξεις τι είναι προκλητικότερο..

Είναι άραγε το ότι ένας ολόκληρος λαός στραγγαλίζεται καθημερινά είτε με τάνκς και βομβαρδισμούς, είτε με πείνα και εξαθλίωση?
Είναι το (από πού το πήραν άραγε?) δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύεται από αυτοπυρπολούμενους απελπισμένους, από ρουκέτες, από την οργή που το ίδιο προκάλεσε?
Είναι η περίφημη αυτοσυγκράτηση που πρέπει να δείξουν όλοι, θύτες και θύματα? Σε ποιόν πνιγμένο έχουν πει να μην κλωτσάει το νερό για κρατηθεί στην επιφάνεια?! Σε ποιον κατα συρροή δολοφόνο έχουν πει ποτέ να αυτοσυγκρατηθεί, την ώρα που του οπλίζουν το χέρι με φονικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας?

Οι κουβέντες για δημοκρατίες και λοιπές μπαρούφες, έχουν χάσει πλέον το νόημά τους, δεν έχει νόημα να ασχολείσαι πια..Την έννοια της δημοκρατίας την έχουν, όχι απλά κουρελιάσει, της έχουν δώσει άλλο περιεχόμενο. Με το δικό τους λεξιλόγιο κανένας άνθρωπος που οργίζεται δεν πρέπει να συνενοείται.Η πρόκληση επίσης έχει αλλάξει περιεχόμενο, πρόκληση είναι ό,τι δεν ταιριάζει στα μέτρα τους και όχι οι 300 νεκροί..

Αλλά δεν είναι μόνο οι 300 νεκροί Παλαιστίνιοι, γιατί τόσα χρόνια είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί..Είναι αυτό που από την αρχή υπήρχε..Ο στραγγαλισμός όσων τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, όσων τολμούν να αγωνίζονται..Αυτό δε θα το συγχωρέσει ποτέ σε κανέναν ο ιμπεριαλισμός. Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού τρομάζει, γιατί όταν δικαιωθεί θα αποτέλεσει φάρο για όλους εμάς. Τρομάζει και όταν παραμένει αδικαίωτος, γιατί συνεχίζεται, ό,τι και να κάνουν, γιατί εμπνέει. Η οργή μας για ό,τι έγινε στη Γάζα προχθές δεν είναι απλά δεδομένη, βγαίνει από το στόμα μας όπως βγαίνει και το όνομά μας, έτσι απλά. Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού είναι και δικός μας αγώνας, ενάντια στον ιμπεριαλισμό που σκοτώνει παιδιά, που στραγγαλίζει λαούς, που βουλιάζει στην πείνα και τη φτώχεια τους εργαζόμενους.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Συνεχίζουμε!

Στο κρύο ανυπακοή και αντεπίθεση!

Η αλήθεια είναι ότι πρωί πρωί κάποιος με προειδοποίησε για το τί γίνεται έξω:"ντικ κόλντ", αλλά εμένα πήγε αλλού το μυαλό μου και δε σκέφτηκα ότι όντως έξω έχει κωλόκρυο..Πάνε τα μπλουζάκια και τα τιραντάκια, τα σορτσάκια και τα φουστάκια!Τώρα πρέπει να βγουν οι ζακετούλες και τα μακρυμάνικα!Έχει κρύο!!
Φυσικά, μια τρομαχτική σκέψη πέρασε από το μυαλό μου..Μια μόνο λέξη που με κάνει και χάνω τον ύπνο μου, με κάνει και πέφτω σε απίστευτη κατάθλιψη..Κοινόχρηστα!!!!Χλώμιασα στη σκέψη ότι σε λίγο θα πρέπει να ανοίγουμε τη θέρμανση και ότι πάλι δε θα έχω λεφτά να πληρώσω!Και είμαι απροετοίμαστη, ούτε ξυλόσπομπα έβαλα, ούτε σκέφτηκα την εναλλαχτική μου..
Θυμήθηκα τον Καραμανλή στη ΔΕΘ, που ανάμεσα στα άλλα είπα- ξείπα (Βουλγαράκης, Μάρα Ζαχαρέα κτλ)είπε και κάτι, που χαράχτηκε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, για να μείνει ως πηγή των εφιαλτών μου: ε, τι να κάνουμε, τα μέτρα θα είναι σκληρά για κάποιους αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς! Το είπε ό άνθρωπος, δεν έχει άλλη επιλογή!
Μετά θυμήθηκα το Γιωργάκη,να τα λέει τόσοοο ωραία αλλά δεν είμαι από αυτούς που ζουν με αυταπάτες:Ηταν αυτός που είπε να δουλέυουν οι νέοι ανασφάλιστοι, τώρα δηλαδή γιατί να τον πιστέψω?Ασε που το ΠΑΣΟΚ το θυμάμαι καλά, θυμάμαι πώς τα ξήλωνε όλα ένα ένα, γλυκά και αθόρυβα!
Μετά θυμήθηκα τον ΑΛέξη Τσίπρα αλλά δεν με βοήθησε ούτε αυτός γιατί το ζόρι του ήταν πώς κάθεται ο Καραμανλής απέναντι από τον Βουλγαράκη και τον Αλογοσκούφη στα Υπουργικά Συμβούλια, λες και διαφορετικά πρόσωπα μπορούν να κάνουν αυτό το σύστημα ανθρώπινο..
Μετά θυμήθηκα τον Καρατζαφέρη, που έλεγε ότι και η Ζαχαρέα και ο Ρουσόπουλος είναι από ευρύτερο κομμουνιστικό μπακράουντ και δεν την πονάνε τη Δεξιά, όπως αυτός...Μπααα, είπα, εγώ είμαι από συγκεκριμένο κομμουνιστικό μπάκράουντ και έχω χεσμένη τη μισητή Δεξιά, έιτε γαλάζια είτε πράσινη...
Μετά θυμήθηκα το Λιακόπουλο, αυτόν τον περίεργο άνθρωπο που μου καταρράκωσε και την τελυταία μου ελπίδα, τη ρώσσικη αρκούδα..Το είπε ένας προφήτης, λέει, ότι του ρωσσικού στρατού θα ηγείται η Παναγία Σουμελά καιξενέρωσα..Τόσες Παναγίες, αυτή βρήκε να ηγείται?πώς να εμπιστευθώ μια Πόντια Παναγία?!
Μετά θυμήθηκα το ρεπορτάζ με το κίνημα απειθαρχίας των οδηγών που δεν πληρώνουν διόδια και αναθάρεψα λίγο...Θυμήθηκα το ΚΚΕ που έκλεινε τα διόδια και άφηνε τον κόσμο να περνάει τζάμπα και σκέφτηκα ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω:απειθαρχία, ανυπακοή, ρήξη!Επιτέλους κάποιος να εκφράσει την οργή μου!κάποιος να μου πει να μην προσπαθώ να βολευτώ στα ψίχουλα αλλά να διεκδικώ, να παλεύω για μια κοινωνία που θα κάνω κουμάντο εγώ..
Αν είναι να με πιάνει τρόμος κάθε που θα έρχεται χειμώνας, τότε καλύτερα να ξεμπερδεύουμε με το χειμώνα του καπιταλισμού.Απορρίπτω και το ημίμετρο της ξυλόσομπας και πάμε βουρ! για τα καλοκαίρια μας!

Παμε Φεστιβάλ!!!!!

Αύριο ξεκινά το Φεστβαλ ΚΚΕ-ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη, στο πρώην στρατόπεδο του Παύλου Μελά. Με πλούσιο πρόγραμμα και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, για να μάθουμε την ιστορία του ΚΚΕ, τις θέσεις του αλλά και για να περάσουμε καλά με τις μουσικές, τις μπυρίτσες και την καλή παρέα!

Το προγραμμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εδώ.

Σας περιμένουμε όλους!


ΥΓ. Στη φωτό, το μεγάλο καλλιτεχνικό πνεύμα της Παρτιζάνας σε όλο του το μεγαλείο!

Περίεργη συγκατοίκηση

Όταν πήγα Βελιγράδι για να βρω κανά βιβλίο, ανάμεσα στα άλλα, βρήκα και πήρα τα Άπαντα του Τίτο..Σχεδόν άθικτα, δέκα κόκκινοι τόμοι, εντελώς τζάμπα. Τα είδα και τα πήρα, τα έφερα και τα έβαλα στη βιβλιοθήκη μου...

Από χθές, έχω τη μεγάλη χαρά να περηφανεύομαι ότι παίζει η βιβλιοθήκη μου να είναι μοναδική στο είδος της, αφού δίπλα στα Άπαντα του Τίτο, έχω βάλει τα Άπαντα του μεγάλου Ιωσήφ Στάλιν!Μετά το 1948 αυτοί οι δύο συνυπάρχουν σε ένα ράφι!

Έδώ πρέπει να ευχαριστήσω το ρεφορμισμό και κυρίως την εντομική μορφή του, τη Ρεφορμιστική Παλιόμυγα, που απλόχερα μου χάρισε τα Άπαντα του Στάλιν: Αφού είσαι τόσο ηλίθια, μου είπε, πάρτα εσύ, τα'χω που τα'χω και μου πιάνουν χώρο, καλύτερα να τα έχεις εσύ, μου είπε..ΑΝ δεν ήτο ρεφόρμας, θα τα είχε εκτιμήσει αλλά ευτυχώς είναι και έτσι εγώ απέχτησα τα Άπαντα του Ιωσήφ!Ρεφορμιστική παλιόμυγα, σε ευχαριστώ πολύ!!

Κι αν σε κάποιους φαίνεται παράξενη αυτή η περίεργη "συγκατοίκηση" στο ράφι της βιβλιοθήκης μου, νομίζω ότι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ένα: τη σοσιαλιστική εμπειρία πρέπει να τη μελετάμε, όπως αυτή εκφράστηκε σε κάθε χώρα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Να μελετάμε και να βγάζουμε συμπεράσματα, να μην πετάμε τίποτα σύντροφοι! Είμαι σίγουρη ότι στα Άπαντα του Τίτο θα βρω πολλές κουλαμάρες, πιθανά να θελήσω να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο αλλά έτσι θα μάθουμε τι δεν πρέπει να κάνουμε ή αν θέλετε, τι πρέπει να κάνουμε. Γιατί όπως είπε ο Λένιν, όταν εκτέλεσαν τον αδερφό του "εμείς θα πάμε από άλλο δρόμο", εμείς θα πάμε από το δρόμο που δε θα έχει επιστροφή, ούτε πισωγυρίσματα!Η γνώση είναι δύναμη και στον πάγο χαράκτηκε ένας μονόδορμος..Ας είμαστε έτοιμοι να τον διαβούμε!

Στο Μάλι Μαδι νίκησε ο Λαϊκός στρατός, ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός!

Όταν πριν 16 χρόνια πήγαμε στις Πρέσπες πρώτη φορά, ήμασταν κυριολεκτικά δυο τρια λεωφορεία..Καμιά εικοσαριά σκηνές, στήθηκαν δίπλα στη λίμνη των Πρεσπών και τόσοι ήταν οι σύντροφοι, που σε δύσκολες στιγμές ξεκίνησαν το θεσμό των διημέρων της ΚΝΕ.Οι καιροί ήταν δύσκολοι και για τα Βαλκάνια, μόλις είχε διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία και είχε ξεκινήσει ο πόλεμος και μεις, εκεί που προσπαθούσαμε να σταθούμε στα πόδια μας, δεν ξεχάσαμε ούτε στιγμή τον αντίπαλο..

Φέτος ήμασταν χιλιάδες..Ακριβώς γιατί δεν χάσαμε ποτέ τον αντίπαλο από το στόχαστρο. Άλλαξαν πολλά όλα αυτά τα χρόνια και γω τώρα που μεγάλωσα, που είδα τόσα πράγματα, που έμαθα άλλα τόσα, οι Πρέσπες δεν είναι πια απλά μια μαγευτική τοποθεσία..Είναι η Ιστορία μας, είναι οι νίκες μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Το Ανταρτικό και τα χωριά με τα ερημωμένα πλίνθινα σπίτια, δεν είναι απλά γραφικά χωριουδάκια, είναι τα χωριά της Τσβέτας και των ηρώων του Δημοκρατικού Στρατού..Το Βίτσι, δεν είναι απλά ένα καταπράσινο βουνό, είναι η Ελεύθερη Ελλάδα..Ο Λαιμός, δεν είναι απλά μια λωρίδα γης στη λίμνη, είναι ο τάφος χιλιάδων μαχητών και γυναικόπαιδων, χτυπημένα από τους αμερικανοταϊσμένους μοναρχοφασίστες..Εκεί στις Πρέσπες, δίπλα στη λίμνη, στα βουνά τριγυρνά ακόμα η θέληση για μιαν άλλη κοινωνία..

Τίποτα δε θυμίζει κάτι από όλα αυτά στην περιοχή..Είναι γεμάτα τα χωριά με προτομές μακεδονομάχων και όχι της Τσβέτας..Είναι κάπου εκεί και η φίλη μου η Φωτίκα, που ασχολείται με τον διασυνοριακό και διαπολιτισμικό διάλογο στο τριεθνές..Μωρή Φωτίκα, οι λαοί δε θέλουν τριήμερα με ανταλλαγές συνταγών για το πώς βράζουν τα φασόλια για να ζουν αγαπημένοι! Πόσες φορές θα στο πω! Θα μπορόυσες να έρθεις στο διήμερο για να δεις τι θα πει αλληλεγγύη!

Τότε, πριν 16 χρόνια κάποιοι ακόμα ήταν μεθυσμένοιαπό τη νίκη τους, από το τέλος της Ιστορίας, όπως χαρακτήρισαν τις ανατροπές, κάποιοι ούρλιαζαν για τη Μακεδονία και ήταν όλοι εκεί, να προσθέτουν τη φωνή τους στις εθνικιστικές κραυγές που είχαν σκεπάσει τα Βαλκάνια..Όλοι "πλην Λακαιδεμονίων"..Τότε που λίγα μέτρα από τις Πρέσπες, ξεψυχούσε η Γιουγκοσλαβία, και μαζί της έκατοντάδες χιλίαδες άνθρωποι, τότε που ο χρόνος γυρνούσε πίσω, εκεί που ο πόλεμος μόνο μπορεί να σε γυρίσει, και επειδή κατέστρεψε τα πάντα και επειδή κατέστρεψε ό,τι πιο σπουδαίο είχε πετύχει ο σοσιαλισμός στην περιοχή μας, την ειρηνική συμβίωση..Γέμισαν τα μυαλά των ανθρώπων με μίσος, με σημαίες και με τις ΝΑΤΟϊκές μπότες να υποθηκεύουν το μέλλον τους..Δυστυχώς, οι Πρέσπες, παραμένουν επίκαιρες..

Εγώ μεγάλωσα και δεν αντέχω το ξενύχτι. Ούτε αντέχω τους πιτσιρικάδες γύρω μου να φωνάζουν 3 η ώρα το ξημέρωμα, την ώρα που προσπαθώ να βολευτώ στη σκηνή κάπως για να μην πονάνε τα γόνατά μου..Να σας πω και τη μαύρη αλήθεια, μεγάλωσα τόσο που μάλιστα έκανα δυο φορές παρατήρηση σε κάτι μικρούς που λέγαν ανέκδοτα (απέιλησα ότι θα τους ρίξω τη σκηνή η τρισάθλια!)..Άραγε να έκανα και γω τόση φασαρία στα διήμερα όταν ήμαν μικρή?!Μπααααα..Ήμαν ήσυχο παιδί!
Ούτε χόρεψα στα γλέντια και στις μουσικές, απέφευγα τις μετακινήσεις γιατί μπαίναν οι αμμούτσοι στα παπούτσια μου και μου γαργαλούσαν τα πόδια, ούτε μπιτς βόλεϊ έπαιξα, για να μη με κουβαλάνε μετά, ούτε σουβλάκια έφαγα (τρώω κάθε μέρα στη Σαλονίκη και είπα να αποτοξινωθώ!).

Παρόλα αυτά, τα διήμερα τις ΚΝΕ ακόμα με μαγεύουν..Είναι ο κόσμος, οι κόκκινες σημαίες και αυτοί οι αναθεματισμένοι πιτσιρικάδες που κάνουν φασαρία και δεν κουράζονται ποτέ, όλοι αυτοί που έρχονται από κάθε άκρη της Ελλάδας (Άθλιε φτάσατε?!) που κάνουν το κάθε διήμερο μια ανεπανάληπτη εμπειρία, ακόμα κι αν έχεις πάει σε όλα τα διήμερα..Είναι η βρόχα που σε πιάνει καμιά φορά, όπως στο Γράμμο, ο ήλιος που σε καίει, όπως στο Άκτιο, τα χιλιόμετρα μέχρι την Πάτρα, τα καράβια για τη Χίο, το αμάξι που κοιμάσαι στο Λαύριο, ο Άθλιος που σκάει μύτη με το μπλουζάκι Σίμπσονς και ο Ριζομπρέικερ που πουλάει ΣιΝτι στις Πρέσπες, ανάμεσα στα τιπ του κάθε διημέρου!

Είναι κι αυτή η πορεία στη Φλώρινα, κάτω από το λόφο που μας θέριζε ο κυβρνητικός στρατός προς το χωράφι που θάψαν ζωντανούς και πεθαμένους τους μαχητές του ΔΣΕ..Η πορεία στη Φλώρινα, που έχει πολλές δεκαετίες να δει τόσες κόκκινες σημαίες να διαβαίνουν αποφασιστικά τα στενά της δρομάκια..Το μνημείο στο χωράφι που δεν αντέχει το μίσος αλλά σε πείσμα τους, ξαναστήνεται και θα ξαναστήνεται για όσες φορές χρειαστεί..Είναι κι αυτή η κυρία που την πήραν τα κλάματα, μόλις μας είδε να περνάμε..

Είπα πως αυτό το διήμερο θα ήταν το τελευταίο και συμβολικά να το δεις-πρώτο στις Πρέσπες-τελευταίο πάλι στις Πρέσπες, αλλά με φαίνεται πως δε θα μπορέσω να αντισταθώ! Από τις Πρέσπες μέχρι τη Σούδα κι από το ΄Ακτιο μέχρι τη Χίο, σε όλη τη χώρα, όπου κι αν πάει το διήμερο, θέλω να είμαι εκεί, ανάμεσα στον ανθό της νεολαίας, όπως σε κάθε τι που δηλώνει ποιά είναι η νιότη του κόσμου!

Θα τα ξαναπούμε σύντροφοι του χρόνου, εκεί που θα είμαστε ακόμα πιο πολλοί ,εκεί που θα είμαστε ακόμα πιο αποφασισμένοι!

ΥΓ. φωτογραφίες το απόγευμα, που θα πάω σπίτι.
ΥΓ. Για φωτό και λοιπές λεπτομέριες δείτε εδώ στου Ριζομπρέικερ και εδώ στη Στιγμιαία Κατρακύλα της Λογικής και στον Άθλιο και στου Μπολσεβικίδη, που είναι γκαντέμης και στον Αντάρτη Μαχητή. αλλά και στον Πάλης ξεκίνημα και στον Πρεκάριο.

Απάντησαν και οι Ιρλανδοί

Κι αυτή είναι η απάντηση του ιρλανδικού λαού!


ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ και ξανάμανά ΟΧΙ!
Την Τρίτη στη Σαλονίκη στις 7:30 στο Άγαλμα!

Γκούφη, ξέρω γιατί τα πήρες με την πάρτη μας!

Σύντροφοι του καραβανιού, όταν πήγαμε εμείς στο Κούμροβετς, όλα ήταν ήσυχα..Μπορεί και να πιστέψαμε ότι σε εκείνη τη χώρα τίποτα δεν κουνιέται..Κι όμως!!!!Αν πηγαίναμε το καλοκαίρι θα βρίσκαμε όλους αυτούς! Μάλλον για όλους αυτούς και άλλους τόσους σκύλιασε ο Γκούφη!


ΥΓ. Εξαιρετικά αφιερωμένο στους καραβανιστές της ΠΟΔΝ

καραβάνι αλληλεγγύης της ΠΟΔΝ

Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω για το καραβάνι αλληλεγγύης στα Βαλκάνια..Ήταν από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες της ζωής μου..Τα χιλιόμετρα ήταν άπειρα, οι δρόμοι (πιο σωστά-οι καρόδρομοι)δεν τελείωναν ποτέ, η ταλαιπωρία απίστευτη, κι όμως άξιζε την κάθε σπιθαμή που διανύσαμε στη βαλκανική μας χερσόνησο!
Αφού περάσαμε τη Βουλγαρία, τα σύνορα με τη Σερβία (λαδώνοντας έναν μπάστο σέρβο με φυστίκια-ευτυχώς δεν πήρε τα αγαπημένα μου κάσιους!), φτάσαμε Βελιγράδι. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε με την SKOJ (Ένωση Κομμουνιστικής Νεολαίας Γιουγκοσλαβίας)και στη πλατεία της Σλάβια, πραγματοποιήσαμε την κινητοποίησή μας, ανοίξαμε το τεράστιο πανώ της ΠΟΔΝ και επειδή δε μας άφησαν να πάμε στην αμερικάνικη πρεσβεία (θα σας μπουζουριάζουμε παιδιά και είστε κρίμα, μας είπαν) κάναμε μια γύρα ένα τετράγωνο με τους σέρβους συντρόφους. Ακολούθησε συζήτηση για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και η πάντα τρομερά χρήσιμη ανταλλαγή εμπειρίας για τα διάφορα ζητήματα που απασχολούν την σέρβικη κοινωνία, τη νεολαία κτλ. Προλάβαμε και ήπιαμε έναν καφέ, πριν ξεκινήσουμε το (μαρτυρικό) ταξίδι προς Κροατία...


Κροατία λοιπόν..Χώρα με πλούσια συντηριτική παράδοση!Γνωστή για το αμαρτωλό της παρελθόν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εδώ και 17 χρόνια, από τότε που έγινε ανεξάρτητη, το πάνω χέρι το έχουν οι συντηριτικοί του HDZ, οι οποίοι τώρα έβαλαν τη μάσκα του νορμάλ δεξιού, κρύβωντας το εθνικιστικό και βαθειά συντηρητικό τους πρόσωπο. Έξω δηλαδή το παίζουν φιλελεύθεροι δημοκράτες, μέσα είναι Πατρίς-Θρησκεία- Οικογένεια. Πάντα ήθελα να δω πώς έχουν τα πράγματα στην Κροατία και μας έλαχε να βρεθούμε σε αυτή τη χώρα, τη μέρα ο Μπούς έκανε μια βίζιτα στο Ζάγκρεμπ...
Σύνορα Κροατίας, τα μάθαμε καλά, σαν την παλάμη μας!Γίναμε φίλοι με τους μπάτσους τις 5 ώρες και 20 λεπτά που μας κράτησαν για να βεβαιωθούν ότι δεν είμαστε ανατρεπτικά στοιχεία! Σκάσαμε από το κατούρημα και το χαρμάνιασμα για κανα δύο ώρες, μιας και δε μας άφηναν να πάμε ούτε τουαλέτα, ούτε να βγούμε έξω να καπνίσουμε. Ψάξαν τα πράγματά μας, βγάλαν έξω τα πάντα, από τις μπιτζάμες, μέχρι σώβρακα και κάλτσες, ψάχνωντας "ντοκουμέντα". Φέραν και δυο σκυλιά, τον Γκέκα και τον Μήτσο, τα οποία επί μία ώρα μύριζαν το λεωφορείο, τις ζάντες του, τα αμορτισέρ, τη μηχανή, τα πάντα. Δε μας λέγαν ούτε γιατί μας κρατάνε, ούτε ποιός είναι ο υπέυθυνος, ούτε πόσο μαλα@@ες μπορεί να είναι..Στην πρεσβεία μας, που τη βάλαμε να πάρει τηλέφωνο, είπαν ότι είναι έλεγχος ρουτίνας απλά τώρα είναι λίγο πιο αυστηρός, λόγω επίσκεψης Μπους. Βρήκαν και το τεράστιο πανώ της ΠΟΔΝ..Μας είπαν να το ανοίξουμε, αλλά επειδή ήταν τεράστιο βρεθήκαμε όλη η αποστολή να κρατάμε με πολλή περηφάνια το πανώ που έγραφε "Παλεύουμε για ειρηνικά Βαλκάνια, ενάντια στις βάσεις και τον ιμπεριαλισμό" στα σύνορα της Κροατίας..
Τιπ της βραδιάς, ο Κροάτης μπάτσος, Γκούφι..Το ψηλό, ξανθό αγόρι κατευθείαν βγαλμένο από τη σχολή αστυφυλάκων, βλαχαδερό, που δεν ήξερε την Γιουγκοπλάστικα και τον Κούκοτς, γιατί αυτός παρακολουθήσε μόνο ultimate sports, το γίδι, κατέχει το κόπιράιτ της ατάκας "κρος γιορ λέγκς, άμα κατουριέσαι μωρή" και "μην κάνεις το έξυπνο, δις ιζ δε πολίς". Έπεσε πολύ γέλιο, σκεφτόμασταν να παίξουμε μακριά γαϊδούρα αλλά σκεφτήκαμε ότι οι κομπλεξικοί μπάτσοι δε θα εκτιμούσαν το παιχνίδι, πάντως οι κροάτες πρέπει να απόρησαν γιατί αυτά τα παιδιά δεν τουρτούριζαν από το φόβο τους, απεναντίας περνούσαν καλά και όλο γελούσαν... Αφού πέρασαν οι 5 ώρες και τα είκοσι λεπτά, πήγαμε να φύγουμε αλλά το λεωφορείο δεν έπαιρνε μπρος, και έτσι τα αγόρια μας αναγκάστηκαν να το σπρώξουν!Ευτυχώς πήρε και φύγαμε για Ζάγκρεμπ με συνοδεία μπάτσων φυσικά, μη και κάνουμε τίποτα το ανατρεπτικό στο δρόμο!


Το επόμενο πρωί, σηκωθήκαμε να πάμε να βρούμε τους Κροάτες συντρόφους..Ω ναι!Ήταν το πιο ωραίο θέαμα της ζωής μου!Κροάτες κομμουνιστές!Υπάρχουν και αντιστέκονται, παρόλα τα προβλήματα, παρόλη την τρομοκρατία!Με συνοδεία μπάτσων, μην και κάνουμε τίποτα ανατρεπτικό στο δρόμο, πήγαμε στη συνάντηση. Αφού τελείωσε η συνάντηση με τα παιδιά στην αίθουσα του κέντρου της Τσέχικης μειονότητας, φύγαμε και με συνοδεία των ξενερωμένων πλέον μπάτσων (γιατί τελικά δεν ήμασταν τόσο ανατρεπτικοί και τζάμπα τους τρέχανε, όπως είπαν), πήγαμε στο νεκροταφείο του Μιρογκόι..Ανάμεσα στο μνημείο για τα θύματα του φασισμού, που το είχαν ανατινάξει πριν δυο χρόνια, τους λιτούς τάφους των παρτιζάνων με τα λουλούδια, που κάποιος αμετανόητος άφησε, βρήκαμε και τον τάφο του Ντάζεν Πέτροβιτς...Ένα όνειρο ζωής πραγματοποιήθηκε!Άφησα μια μικρή πετρούλα, γιατί δεν είχα ούτε λουλούδι, ούτε κεράκι..



Έπειτα πήγαμε στο χωρίο που γεννήθηκε ο Τίτο, χωρίς μπάτσους αυτή τη φορά, αν και μας περίμεναν άλλοι μπάτσοι εκεί στο χωρίο..Κάτσαμε, τα είπαμε με τους συντρόφους, χωρίς άγχος και μετά από κάποιες ώρες ξεκινήσαμε το (μαρτυρικό και ατελείωτο) ταξίδι για Βουκουρέστι...

Πηγαίναμε, πηγαίναμε, πηγαίναμε, πηγαίναμε κανα 20ωρο στους καρόδρομους, όταν επιτέλους φτάσαμε στα σύνορα Σερβίας-Ρουμανίας..

Και τι γίνεται εκεί;!Μας λένε οι ρουμάνοι, κατεβείτε, βγάλτε τα πράγματα και περιμένετε!Όχι ρε φίλε, λέμε, χέσε μας και συ τώρα!Ευτυχώς οι ρουμάνοι ήταν πιο κουλ από τους κροάτες, μας δώσαν και λεφτά να πάρουμε καφέ!Είχε πέσει σύρμα για το λεωφορείο μας παντού αλλά φαινόταν ότι οι ρουμάνοι απλά εκτελούσαν εντολές και όχι θεάρεστο έργο, όπως οι Κροάτες! Μετά άπό 2 ώρες και 30 λεπτά μας άφησαν να φύγουμε, οι ευγενέστατοι κατά τα άλλα ρουμάνοι...
Πηγαίναμε, πηγαίναμε, πηγαίναμε και με 7 ώρες καθυστερηση φτάσαμε στο Βουκουρέστι, το οποίο ήταν γεμάτο με σημαίες του ΝΑΤΟ, λόγω συνόδου, εκεί ντε που ο Κωστάκης είπε το αθάνατο ΟΧΙ στην είσοδο των βλαχαδερών σκοπιανών στο ΝΑΤΟ..Επειδή αργήσαμε να φτάσουμε κάναμε μόνο τη συζήτηση με τους ρουμάνους συντρόφους, φάγαμε και ξεραθήκαμε στο ύπνο...


Την επόμενη μέρα, αφού αποχαιρετήσαμε τους συντρόφους από τις άλλες χώρες, ξεκινήσαμε να έρθουμε Ελλάδα. Η Βουλγαρία ήταν πανέμορφη, ο ήλιος έλαμπε και μετά από κάμποσες ώρες φτάσαμε στα σύνορα της Ελλάδας..Έδωσα περιθώρειο στον έλληνα μπάτσο 4 λέπτα για τον έλεγχο των διαβατηρίων, αλλιώς θα τα έκανα όλα καλοκαιρινά, θα την πλήρωνε αυτός για όλους τους αλλοδαπούς συναδέλφους του! Στα 5 λεπτά είχαμε φύγει...
Πέρα από την καταδίκη του ιμπεριαλισμού, που τόσο έχει ματώσει τη χερσόνησό μας, την έκφραση αλληλεγγύης τόσο στους συντρόφους που δρουν κάτω από απίστευτες συνθήκες τρομοκρατίας και αναμετριούνται με αμέτρητες δυσκολίες καθημερινά αλλά και στους λαούς της περιοχής, πήρα και γω πολύ κουράγιο από αυτό το καραβάνι..Γιατί πλέον ξέρω, το είδα με τα μάτια μου..πρώτον, φοβούνται, μας τρέμουν!Για αυτό και αντιμετώπιζαν 20 παιδιά λες και ήμασταν δεν ξέρω γω τι. Φοβούνται, ακόμα και δυο τρία παιδιά στη χώρα τους, που πάνε κόντρα στο ρεύμα. Δεύτερο, είναι αυτά τα δυο τρία παιδιά, οι σύντροφοί μας που συνατήσαμε στην Κροατία, οι διψασμένοι και τρελλαμένοι Σέρβοι σύντροφοι, που μου δώσαν εμένα το περισσότερο κουράγιο..Γιατί ξέρω ότι τα αγαπημένα μου Βαλκάνια, η αγαπημένη μου Γιουγκσλαβία θα βρει τη λύση και τη λύτρωση από τα δεσμά και τη μπότα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ μόνο μέσα από τη δράση τη δική τους..Ακόμα και τώρα, που είναι λίγοι και αδύναμοι, ακόμα και τώρα που μπορεί να φοβούνται, υπάρχουν και αντιστέκονται..Υπάρχουν και δείχνουν το δρόμο. Τι πιο αισιόδοξο από το να ξέρεις πως αυτή την ώρα που εσύ γράφεις ή διαβάζεις, κάποιοι άνθρωποι στη γειτονιά σου παλεύουν για τον ίδιο στόχο όπως και συ, για Βαλκάνια ειρηνικά, χωρίς βάσεις, χωρίς ξένους στρατούς, χωρίς φτώχεια, για την ειρήνη, τη φιλία, τα δικαιώματα του εργαζόμενου κοσμάκι!
Συνεχίζουμε όλοι λοιπόν, ακόμα πιο αισιόδοξα, με περισσότερο πείσμα, ο καθένας στη χώρα του, για να προσφέρουμε όλοι το λιθαράκι μας, για να γυρίσει ο ήλιος, για να ξημερώσει άνοιξη στην πανέμορφη χερσόνησό μας, στον κόσμο ολόκληρο!


ΥΓ. Οι φωτό είναι από το φλικρ, του Τεό, σε επόμενα κείμενα θα έχω πιο πολλές καθώς και περισσότερες λεπτομέριες τόσο για την κατάσταση στις χώρες που επισκεφτήκαμε, όσο και για το περιεχόμενο των συναντήσεων.

Η Παρτιζάνα επέστρεψε στα παλιά της λημέρια...

Έλειψα μερικές μέρες, γιατί έκανα τουρ στα παλιά μου λημέρια..Περισσότερες λεπτομέρειες από Πέμπτη, να περάσουν και οι φοιτητικές, όπου όλοι το μπουμπουνάμε δαγκωτό ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ!
Για μια πρώτη γεύση, δείτε τη φωτό εδώ..

Μπελογιάννης

παλεύουμε για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων μας
στο μπόι των ανθρώπων.......

ΥΓ. Ευχαριστώ το φίλο μου και συναγωνιστή Λεό για τη φωτό!

Πες τα ρε Μπέρτολ!

Ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα του χαμόγελου (το λινκ του στην κατηγορία Γκρίνια!)


Εγκώμιο στη μάθηση

Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχθηκε!!