Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

Για το βιβλίο, το ψωμί και τον καθαρό μας αέρα...

Όταν φοιτητές βγαίνουν στο δρόμο για να υπερασπιστούν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, ενάντια στο ξεπούλημα του, όταν υπερασπίζονται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και απαιτούν να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι του κεφαλαίου, όταν υπερασπίζονται το βιβλίο τους, το δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση και στη δουλειά με δικαιώματα, τότε έρχονται τα ΜΑΤ..
Όταν μαθητές απαιτούν ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, όταν απαιτούν ένα σχολείο που θα τους μαθαίνει να σκέφτονται και όχι να τους κάνει το μυαλό κιμά, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..
Όταν εργαζόμενοι, συνταξιούχοι απαιτούν μισθούς και συντάξεις για να ζουν αξιοπρεπώς και να μη μαζεύουν ζαρζαβατικά από τα σκουπίδια των λαϊκών αγορών, όταν απαιτούν να ξεκουραστούν λίγο πριν πεθάνουν και να μη δουλέυουν μέχρι τον τάφο, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..
Όταν ο λαός απαιτεί καθαρό αέρα να αναπνεύσει, να μην παθαίνει καρκίνο από τα σκουπίδια που καίγονται δίπλα του, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..
Γιατί το δικαίωμα στη μόρφωση, στην αξιοπρέπεια και στον καθαρό αέρα, μετατράπηκε από την αστική τάξη, που κυβερνά σε προνόμιο όσων έχουν να το αγοράσουν, σε προϊόν και όσοι δεν έχουν να πάνε να πνιγούν...Γιατί η διεκδίκηση των δικαιωμάτων αυτών μεταράπηκε από το αστικό κράτος σε παρανομία, σε εγκληματική και τρομοκρατική πράξη...
Όταν το λάδι που βάζουμε στις πατάτες μας, δεν είναι λάδι αλλά λάδι που βάζουμε στο μηχανάκι μας, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα για το αστικό κράτος...Όταν όμως λέει ο λαός "δε θα με πεθάνεις εσύ εμένα, ρε κουφάλα!" ή ομοίως "δε θα με κάνεις ντουβάρι , ρε κουφάλα" ή "δε θα με καταδικάσεις να ζω σαν φάντασμα σε τούτο το ντουνιά, ρε κουφάλα", τότε το αστικό κράτος έχει πρόβλημα..Τότε γίνεται αμείλικτο..Τότε ανοίγει κεφάλια, παιδιών, νεαρών, παππούδων..τότε το αστικό κράτος σκοτώνει!Όπως τη γυναίκα στη Λευκίμμη..
Όταν το κράτος ανοίγει κεφάλια, όταν το κράτος στερεί από δυο παιδιά τη μάνα τους, όταν το κράτος σε καταδικάζει να ζεις με 500 ευρώ και να λες κι ευχαριστώ, τότε αυτό το κράτος δεν υπάρχει εκεί για σένα..Υπάρχει για κάποιον άλλον, για κάποιον που έχει να αγοράσει, για κάποιον που θέλει να αγοράσει και να βγάλει κέρδος από το δικό σου το αίμα, τη δικιά σου περιουσία, το δικό σου τον ιδρώτα..
Δεν περιμέναμε να πεθάνει κόσμος για να το πάρουμε απόφαση..Εκατομμύρια ανθρώπων όλους αυτούς τους αιώνες που υπάρχει ο καπιταλισμός πεθάναν κάτω από την ορατή ή αόρατη μπότα του..Τώρα όμως, είναι που πρέπει να πεθάνει και η τελευταία αυταπάτη!Ή αυτοί ή εμείς!Για το βιβλίο, το ψωμί και το καθαρό μας τον αέρα, μίσος και οργή, ανελέητο μίσος και αγώνας!

6 σχόλια:

Rizobreaker είπε...

Τα 'πες όλα σ/σα!!
Μίσος κι οργή για όσους οδηγούν το λαό στο θάνατο, αλλά και για όσους σιωπούν, κλείνοντας το στόμα τους μπροστά στα τραγικά γεγονότα...

Ανώνυμος είπε...

Προτού θαφτεί ο άνθρωπος, να θάψουμε τις αυταπάτες…
Γιατί πριν και μετά τα ΜΑΤ έρχονται τα παπαγαλάκια τους (λέγε με αστικά ΜΜΕ και λοιποί καλοθελητές) και βαφτίζουν την ακρίβεια αισχροκέρδεια, την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ εξυγίανση, τους εργαζόμενους απασχολήσιμους, το ξεπούλημα υγείας και παιδείας στο κεφάλαιο ανταγωνιστικότητα, τα εγκλήματα των εργοδοτών στους χώρους δουλειάς και των ΜΑΤατζήδων σε κάθε κινητοποίηση ατυχήματα…
ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ λοιπόν και τέρμα στις αυταπάτες.
Ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις, μόνο ανατρέπεται.
…ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ…

Ανώνυμος είπε...

όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο αισθάνομαι όλο και περισσότερο τους στοίχους του Βάρναλη.

"δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης ,
ο πλαστουργός της νιας ζωής,
εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής.."

Ανώνυμος είπε...

Αστικό κράτος.
Υπάρχει κίνδυνος η σαπίλα του να μας καταβροχθίσει. Από πολλές πάντες. Να μην το επιτρέψουμε.

Død είπε...

Αυτο που ξεχυλίζει την οργή είναι πραγματικά η υποκρισία τους, αυτή που έρχεται για να δείξει πόσο θρασύδειλοι είναι... Είπαν οτί το μηχανάκι έπεσε πάνω στη γυναίκα επειδή κάτω στο οδόστρωμα υπήρχαν λάδια... Ζαρτνινιέρα στη νιοστή δηλαδη! Και να ήταν μόνο αυτό πόσα περιστατικά θανάτων -ουσιαστικά εν ψυχρώ δολοφονίες- όχι της αστυνομίας αλλά του ίδιου του αστικού κράτους και των κομμάτων που το στηρίζουν...

Την ίδια στιγμη τραγική ειρωνία είμαστε θεατές της ΒΙΑΣ στα Πανεπιστήμια η οποία δεν πάει άλλο κλπ κλπ...

Το μίσος είναι λίγο για αυτό που νίωθουμε...

Ανώνυμος είπε...

΄΄Όταν μαθητές απαιτούν ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, όταν απαιτούν ένα σχολείο που θα τους μαθαίνει να σκέφτονται και όχι να τους κάνει το μυαλό κιμά, τότε πάλι έρχονται τα ΜΑΤ..΄΄
Δείτε στον Ερυθρό αυτό τον κιμά και σε φωτογραφία… Το σύστημα έχει πολλά ποδάρια να το στηρίζουν, εσκεμμένα ή μη. Και όταν έχει να κάνει με τη διαμόρφωση του αυριανού εργαζόμενου δίνει τον καλύτερό του εαυτό… ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ λοιπόν και ΘΑΝΑΤΟ στις αυταπάτες.
Ωραία διάθεση πρωινιάτικα… Καλημέρα Παρτιζάνα.